Op de drempel van het hoogleraarschap verruilde Angelique Cramer een leven als wetenschapper voor een carrière als Techno-DJ. De opleiding DJ bij DJ School Amsterdam gaf haar de moed om het roer drastisch om te gooien. ‘Met muziek kan ik laten zien wie ik écht ben’.
Door Angelique Cramer
Het is zomer 2018. ik zou super blij moeten zijn. Ik heb een prachtige baan als universitair hoofddocent, ben net benoemd als lid van De Jonge Akademie en heb een boekcontract op zak. Het hoogleraarschap is in zicht na tien jaar promotieonderzoek.
En toch was ik niet blij. Er knaagde iets. Ik ging met tegenzin naar mijn werk. Als ik thuiswam was ik chagrijnig en moe en had ik iedere dag wel een wijntje of twee verdiend. En chocola. En Netflix. En sigaretten. Kleine veranderingen als beter plannen, vaker ‘nee’ zeggen en meer onderzoek doen in plaats van domweg mailtjes beantwoorden, maakten geen verschil. Het knagende gevoel werd erger.
‘IETS MET MUZIEK’
Zou een nieuwe hobby het verschil maken? Het was een poging waard. De keuze voor ‘iets met muziek’ was al gauw gemaakt. Mijn oog viel op een opleiding bij DJ School Amsterdam. Mensen om me heen moesten even slikken: voor iemand die klaagt dat ze nergens tijd voor heeft is een volledige DJ opleiding wellicht niet het allerbeste idee. Maar dit keer wachtte ik niet op de goedkeuring van anderen en besloot ik er vol voor te gaan.
Daar stond ik dan in één van de prachtige ruimtes van de DJ School die je aan een echte club doen denken. Mega nerveus, blazertje aan, haren gestyled (tip: zinloze exercitie als je met een koptelefoon in de weer gaat). Mijn coach Justin en ik bleken een enorme klik te hebben dus na wat gekeuvel gingen we samen achter de draaitafel staan. Na wat uitleg over hoe de gemiddelde track in elkaar zit en wat oefenen met tellen, mocht ik voor het eerst zelf een track afspelen en daar een tweede track bij mixen.
POTJE JANKEN
Nu weet ik na anderhalve burn-out dat ik geen ster ben in binnenlaten van gevoelens en herkennen van lichamelijke signalen die me iets proberen te vertellen. Maar toen ik mijn eerste twee techno tracks in elkaar mixte was het niet meer te ontkennen: kippenvel op m’n armen, kriebelig gevoel in mijn nek, een warm gevoel in m’n buik en de onbedwingbare neiging om een potje te gaan janken. Door mijn hoofd spookte de zin: dit is precies wat jij moet doen!
‘Ik geloof niet dat ik ooit zo sterk iets gevoeld heb. Ik vind het anderhalf jaar later nog steeds een ontzettend wonderlijk en mooi moment’
Ik kocht een kleine mixer voor thuis en ging vol overgave aan de slag. Uren was ik bezig. Inmixen, uitmixen en leren luisteren. Bijvoorbeeld hoe je tijdens een set met de energie van de tracks kan spelen.
Een paar maanden onderweg in de opleiding wees coach Justin me op een DJ contest van techno-instituut ‘Verknipt’. ‘Moet je doen!’ zei hij. Maar ik kwam toch net kijken? Ik durfde niet. Justin hield vol en voordat ik het wist was mijn eigen mixset ingezonden. Even later bleek zijn vertrouwen gegrond: ik was 1 van de 4 winnaars van de contest. De prijs, draaien op een volgepakt techno-bootfeest, was de mooist denkbare beloning voor mijn beslissing om DJ te worden.
LIJKBLEEK
Het contrast met mijn werkende leven werd steeds schraler. Ik besefte dat wat ik voelde tijdens het draaien – blijdschap en voldoening – absoluut afwezig waren in mijn werk. Eén week zomervakantie bleek veel te kort om uit te rusten en ik zag als een berg op tegen het nieuwe schooljaar. Tijdens een avond bankhangen werd ik niet goed. Ik kreeg het vreselijk benauwd en stekende pijn op mijn borst, en ik werd lijkbleek.
‘Of ik misschien stress in mijn leven had’, vroeg de cardioloog
Lang verhaal kort: er kwam een ambulance aan te pas en even dacht ik dat mijn laatste uur geslagen had. Wat bleek: chronische hyperventilatie. Dat geeft dezelfde klachten als een hartinfarct. ‘Of ik misschien stress in mijn leven had’, vroeg de cardioloog ’s nachts in het ziekenhuis. Tsja.
Het herstel, vanaf de zomer van 2019, betekende voor mij gewoon weer doorgaan met wat ik aan het doen was. Maar hoezeer ik ook mijn best deed, het ging niet. Niet omdat ik te ziek was om mijn bed uit te komen maar omdat ik door de DJ opleiding was gaan beseffen dat ik in mijn werk niet gelukkig en authentiek was.
Heel lang hield ik die realisatie af. ik had al zoveel tijd in dit carrièrepad gestoken en dacht dat dit het enige was dat ik kon.
MIJN ECHTE ZELF
Maar meer DJ optredens volgden en iedere keer werd duidelijk wat voor een bak energie ik daar kon delen met mijn publiek. Met als gereedschap mijn zorgvuldig uitgekozen technoplaten gaf ik mensen een prachtavond. Wat bleek: met de muziek kan ik laten zien wie ik écht ben.
‘Ik maak mezelf helemaal kapot als ik zo door ga’
Zo kwam het dat ik drie maanden later besloot mijn baan op te zeggen. ‘Herstel’ was voor mij het besef dat ik alleen kon herstellen als ik afscheid nam van mijn baan. Zonder plan B of financiële reserves. Ik nam een enorm risico maar wist het zo zeker: ik maak mezelf helemaal kapot als ik zo door ga. Mentale houvast had ik alleen aan de DJ opleiding en het vooruitzicht om ook met producer lessen te beginnen.
Mijn nieuwe leven viel samen met het begin van de corona-crisis. Dus met optredens kon ik mijn lege agenda niet vullen. Maar ik voelde me vervuld met een bak vrijheid, een onverwachte freelance onderzoeksklus en een hoofd vol DJ-plannen voor ‘als we weer mogen’. In de wetenschap dat dit het beste cadeau was dat ik mezelf ooit had kunnen geven.
——————
MAE MARCEAU is te volgen via haar Facebook en Instagram.
Heb je ook interesse in een cursus DJ of Producer, kijk dan bij ons cursusaanbod.
